Wstępne opracowanie testu diagnostycznego na Brucellę z wykorzystaniem reakcji łańcuchowej polimerazy.

1. W celu poprawy swoistości diagnostyki brucelozy bydła opracowaliśmy test , który można uznać za korelat in vitro testu  nadwrażliwości typu opóźnionego   (DTH).
2. Mieszanina białek cytoplazmatycznych z  Brucella  melitensis B115 została użyta jako specyficzny bodziec antygenowy w hodowli pełnej krwi bydlęcej. Supernatanty zebrane w 18 do 24 godzin po bodźcu antygenowym in vitro testowano pod kątem zawartości interferonu gamma (IFN-gamma) przy użyciu komercyjnego zestawu do testu immunosorpcyjnego typu sandwich z wiązaniem enzymatycznym  .
3. Test IFN-gamma oceniano na 10 jałówkach w trakcie (80 dni) zakażenia doświadczalnego oraz na 14 krowach z trwającej epidemii brucelozy.
4. Wszystkie te zwierzęta poddano ubojowi, a odpowiednie narządy poddano klasycznym analizom bakteriologicznym. Ponadto przeanalizowaliśmy 23 przypadki terenowe, w których wystąpiły fałszywie dodatnie reakcje serologiczne.
5. Wyniki IFN-gamma porównano z wynikami standardowej DTH i zestawu testów serologicznych i skorelowano z danymi bakteriologicznymi.
6. Zarówno w przypadku zakażenia doświadczalnego , jak i epidemii brucelozy w terenie , test IFN-gamma wykrył zakażenie u większej liczby zwierząt niż jakakolwiek kombinacja testów serologicznych  i wykrył zakażenie wcześniej niż te  testy .
7. Wreszcie, żadna z próbek od krów wykazujących fałszywie dodatnie reakcje serologiczne nie została zaklasyfikowana jako dodatnia w teście IFN-gamma podczas testowania jego specyficzności i przydatności w interpretacji niejednoznacznych wyników serologicznych. Test IFN-gamma, szybka i wygodna alternatywa dla DTH, wydaje się być idealną metodą uzupełniającą protokoły diagnostyki serologicznej.

Gronkowce w chorobach przyzębia człowieka.

• Występowanie gronkowców poddziąsłowych stwierdzono u 506 osób z zaawansowanym zapaleniem przyzębia dorosłych, 108 z wczesnym zapaleniem przyzębia, 13 z miejscowym młodzieńczym zapaleniem przyzębia, 18 z zapaleniem dziąseł i 13 z uszkodzonymi implantami tytanowymi osseointegrowanymi.
• Próbki poddziąsłowe pobrano ćwiekami papierowymi i przetransportowano w VMGA III. Próbki bakteryjne wysiano na podłoże Staphylococcus 110, które inkubowano w 10% CO2 oraz na wzbogacony  agar z krwią brucella  , który inkubowano w warunkach beztlenowych.
• Izolaty gronkowców od 94 dorosłych pacjentów z zapaleniem przyzębia określono przy użyciu zestawu mikrometod API STAPH Trac  i testu  lateksowego Bacto Staph aglutynacji   na aktywność koagulazy.
• Staphylococcus epidermidis stanowił 45,8%, a Staphylococcus aureus 22,3% wszystkich izolatów gronkowców. Przy stężeniu 1 mikrograma/ml stwierdzono oporność gronkowców in vitro na tetracyklinę (14,4% izolatów), penicylinę (4,9%), erytromycynę (12,1%) i metronidazol (31,9%). Gronkowce poddziąsłowe izolowano od około 50% pacjentów z zapaleniem dziąseł i przyzębia.
• Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic między tymi grupami pacjentów w częstości występowania lub średnim odsetku odzyskanych gronkowców. Zmiany typu „periimplantitis” charakteryzowały się istotnie większym odsetkiem gronkowców (15,1%) niż zmian związanych z zapaleniem dziąseł (0,06%) lub zapaleniem przyzębia (1,2%). Staphylococci mogą odgrywać rolę w niektórych uszkodzonych implantach dentystycznych z osteointegracją.