Metoda mikrobiopsji do analizy immunohistologicznej i morfologicznej: badanie pilotażowe.

• Mikrobiopsja drobnej aspiracji jest stosunkowo nową techniką biopsji, która pozwala fizjologom mięśni na mniej inwazyjne pobieranie próbek mięśni szkieletowych. Jednak uzyskana niewielka liczebność próby jest często uznawana za niewystarczającą do niektórych analiz. Celem niniejszego badania było opracowanie procedur morfologii włókien mięśniowych i analizy immunohistologicznej z techniki mikrobiopsji.
• Mikrobiopsje mięśnia obszernego bocznego pobrano za pomocą igły do ​​mikrobiopsji o rozmiarze 14 od czterech zdrowych mężczyzn przy dwóch różnych okazjach. Tkanka   została zorientowana w  krioformie , zatopiona w  Tissue – Tek® , a następnie zamrożona w izopentanie chłodzonym ciekłym azotem. Skrawki mięśni wybarwiono hematoksyliną i eozyną, lamininą, MHCI, MHCIIa i Pax7 pod kątem liczby włókien, średniej powierzchni włókien, typowania włókien mięśniowych i obserwacji komórek satelitarnych.
• Średnia ± SD (zakres) masa próbki z mikrobiopsji wynosiła 18,3 ± 2,9 mg (14-22 mg). Średnia liczba włókien w próbkach z mikrobiopsji wynosiła 150,4 ± 120,6 (64-366). W każdej próbce zmierzono wszystkie żywotne włókna, a średnia powierzchnia włókien wyniosła 4385,1 ± 1265,8 μm2 (977,0-10,132,93 μm2). Nie było istotnej różnicy czasu (P = 0,69) w średniej powierzchni włókien.
• Wyniki sugerują potencjalne zastosowanie „minimalnie inwazyjnej” techniki biopsji mięśnia do analizy immunohistologicznej i morfologicznej. Może to zapewnić klinicystom i badaczom dodatkowe dane w przyszłych badaniach. Potrzebne są dalsze badania, aby określić przydatność i potencjalne czynniki ograniczające tej techniki.

Makrofagi rezydujące w tkankach pochodzą z prekursorów erytro-szpiku pochodzących z woreczka żółtkowego.

1. Większość komórek krwiotwórczych odnawia się z dojrzałych krwiotwórczych komórek macierzystych (HSC), jednak makrofagi w  tkankach dorosłych  mogą utrzymywać się samodzielnie niezależnie od HSC.
2. Komórki progenitorowe z potencjałem makrofagowym in vitro zostały opisane w woreczku żółtkowym przed pojawieniem się HSC, a makrofagi płodowe mogą rozwijać się niezależnie od Myb, czynnika transkrypcyjnego wymaganego dla HSC, i mogą utrzymywać się w  tkankach dorosłych.
3.  Niemniej jednak pochodzenie dorosłych makrofagów oraz jakościowy i ilościowy wkład HSC i domniemanych progenitorów niepochodzących od HSC są nadal niejasne.
4. Tutaj pokazujemy myszom, że zdecydowana większość  makrofagów rezydujących w tkankach dorosłych w wątrobie (komórki Kupffera), mózgu (mikroglej), naskórku (komórki Langerhansa) i płucach (makrofagi pęcherzykowe) pochodzi z Tie2(+) (znanego również jako  Tek ). ) szlak komórkowy wytwarzający komórki progenitorowe Csf1r(+) erytro-szpikowe (EMP) różne od HSC.
5. EMP rozwijają się w woreczku żółtkowym w dniu embrionalnym (E) 8.5, migrują i kolonizują rodzącą się wątrobę płodu przed E10.5 i powodują płodowe erytrocyty, makrofagi, granulocyty i monocyty do co najmniej E16.5. Następnie komórki pochodzące z HSC zastępują erytrocyty, granulocyty i monocyty.
6. Komórki Kupffera, komórki mikrogleju i Langerhansa są tylko marginalnie zastępowane u jednorocznych myszy, podczas gdy makrofagi pęcherzykowe mogą być stopniowo zastępowane u starzejących się myszy. Nasze eksperymenty mapowania losu identyfikują w wątrobie płodowej sekwencję hematopoezy woreczka żółtkowego pochodzącego z EMP i HSC oraz identyfikują EMP woreczka żółtkowego jako wspólne źródło   makrofagów tkankowych .